شهر خالي . . . . .

شهر خالی   جاده خالی  
کوچه خالی   خانه خالی

 

جام خالی سفره خالی ساغر و پیمانه خالی

 

کوچ کردن دسته دسته آشنایان عندليبان

 

باغ خالی باغچه خالی شاخه خالی لانه خالی

 

* * *

وای از دنیا که یار از یار می ترسد

 

غنچه های تشنه از گلزار می ترسد

 

عاشق از آوازه دیدار می ترسد

 

پنجه ی خنیا گران از تار می ترسد

 

شه سوار از جاده هموار می ترسد

 

این طبیب از دیدن بیمار می ترسد

 

 * * *

ساز ها بشکست و درد شاعران از حد گذشت

 

سالهای انتظاري بر من و تو بد گذشت

 

آشنا نا آشنا شد

تا بلي گفتم بلا شد

 

گریه کردم ناله کردم حلقه بر هر در زدم

 

سنگ سنگ کلبه ی ویرانه را بر سر زدم

 

آب از آبی نجنبید  خفته در خوابی نجنبید

 

* * * 

چشمه ها خشکید و دریا خستگی را دم گرفت

 

آسمان افسانه ی ما را به دست کم گرفت

 

جام ها جوشی ندارد  عشق آغوشی ندارد

 

بر من و بر ناله هایم هیچکس گوشی ندارد

 

 * * *

 بازآ تا کاروان رفته باز آید

 بازآ تا دلبران ناز ناز آید

 

بازآ تا مطرب و آهنگ و ساز آید

پاگل افشانان نگار دلنواز آید

 

بازآ تا بر در حافظ سر اندازیم

 

گل بیفشانیم ومی در ساغر اندازیم

* * * * * * *

پانويس:

* شاعر اين شعر رو نمي شناسم اما بايد افغاني باشه

** اين ترانه رو با صداي «امير جان صبوري» – خواننده ي صاحب سبك

افغان – در اينجا بشنويد.

*** اين هم كاري از «نگاره» خواننده ي جوان تاجيك –  ببينيد!